इजरायलमा भएका अनेकौँ युद्धहरुको साक्षी बस्यौँ हामी तर यसपाली नोभेम्बर महिना इजरायलको तेस्रो ठूलो शहर हाइफाको जंगलमा लागेको आगो मानव वस्तिसम्म फैलदा झण्डै ८० हजार मानिस विस्थापित भए । यसै पृष्ठभूमीमा लेखिएको भावना हो यो ।
आँखा अगाडि छ
जलिरहेको हाइफा
जलिरहेको इजरायल
हामी किन यसरी
प्रेम गरिरहेछौ ?
माटोको, खरानीको
र यी अनित्य भौतिक सँरचनाहरूको
र यो पन्चतत्वले बनेको नश्वर देहको ?
तिमीले सधैं भन्थ्यौ
अवश्यम्भावी छ अन्त्य
तर डढेर राख भएपनि
समस्त अवयवहरु
कहिल्यै नजलोस मान्छेको मन
नाचिरहेछन आगोका ज्वालाहरु यतिखेर
निर्ममता पुर्वक इजरायलका छातीहरुमा
जलिरहेछन घर, बनजंगल, बाटोघाटो र उद्यान
केटाकेटी खेल्ने चउर
पढ्ने विद्यालय र मानव सभ्यता .. !
जसरी धोकेबाज प्रेमी
तिरस्कारको आगो सल्काएर जान्छ,
र डढाउछ मनको दरबार
अनि प्रेमका सुन्दर महलहरु
त्यसरी नै
मानवता विरोधी
सभ्यताका दुश्मनहरु,
मान्छे बाँचेको
गाउँ, वस्ती र शहरमा
षडयन्त्रपुर्वक आगो लगाइरहेछन ।
सुन्यौ तिमीले ?
यी साइरनका आवाजहरु,
यी अग्नी नियन्त्रक जहाज र दमकलका स्वरहरु ??
किन लाग्छ मलाई सबैसबै
निरोको एकतमासे बाँसुरीको धूनजस्तो ?
