साथी,
तिमीले प्रत्यक्ष नसोधे पनि मनमनमा धेरै पटक प्रश्न गर्यौ होला कृष्णपक्ष तिमी किन हरायौ ? कहाँ हरायौ ? या तिमीलाई के भयो तिमी कहाँ छौ ? मान्छेका यी भीडहरूमा, कुनै दुर्गम गाउँको अनकन्टार गोरेटाहरू या सहरका असङ्ख्य गल्लीहरू मा , भुलभुलैयाहरूमा तिमी कहाँ अलमलियौ ?
जसरी तिम्रा अनेकन् अनुत्तरित जिज्ञासाहरू छन् त्यसरी नै मेरा पनि हजारौँ प्रश्नहरू थिए आफैँसँग … आफ्नै अस्तित्व सँग । तिमीले मात्र हैन म आफैले आफूलाई राम्रोसँग बुझ्न पाएको छैन । आफ्नै शरीरमा वास गरेको म पात्रलाई चिन्न पाएको छैन । यो सँग बसेर नजिक बाट भलाकुसारी गर्न पाएको छैन । म त हरेक दिन आफैले आफ्नो परिचय खोजिरहेको हुन्छु , सोधिरहेको हुन्छु ।
हुन त यही धर्तीको कुनै कुनामा छु जहाँ बाँच्दै गर्दा मैले थाहा पाए कि मलाई रङ्गहरूमा जीवन खोज्न मन पर्दो रहेछ । मलाई कुची र कलाको घना जङ्गलमा हराउन मन पर्दो रहेछ । मेरो आत्माको वास कथा र कविताहरूको गुनगुनमा भन्दा पनि धेरै पर कुचीका घात र धर्साका आकारहरूको , प्रकाश र छायाहरूको संसारमा रहेछ । मलाई चित्रकलाको यही संसारमा हराउनु जतिको आनन्द अन्त कतै रहेनछ ।
म यतै कतै रमाइरहेको छु ... रमाइरहेको छु … ।
गृष्म याम छ, इजरायलको तेल अभिभ शहरमा हल्का गर्मी बढेको छ । जुलाइको पहिलो साता, तर उस्तो गर्मी र पसिनाका अनुभवहरू किन भएका छैनन् भने अधिकांश, घर, पसल, कारखाना, शपिंग मल या सवारी र सार्वजनिक यातायातहरू वातानुकुलित छन । पहेंलो टन्टलापुर घाम र गृष्मका छायाँहरू झ्याल बाहिरको दृश्यमा सीमित छन । ती कुनै चित्रकारको सिर्जना जस्ता लाग्छन, जो झ्यालको चौकोसमा कैद भएका होउन । सोच्छु मौसम र यामहरूलाई कस्तरी जितेको प्रविधिले ?
My google adsense overview
