पहिलो किताब पहिलो प्रेम जस्तो

मैले प्रेम लेखेको छु , आँसु लेखेको छु । मरुभूमिको तातो वालुवाको अतृप्त प्यास लेखेको छु । मेरो पहिलो किताब 'तिर्खा'मा मूलत परदेशी मनको तिर्खा लेखेको छु ।

पहिले पहिले, धेरै पहिले, अझ भनौं सानै छँदा सोच्थेँ - किताब छपाउनु कस्तो होला ? वा पुस्तकको पहिलो बाक्लो पानामा 'कृष्णपक्ष' लेखिएको हेर्नु .. । यसो गर्नु साथीभाईलाई आफ्ना रचना वाचन गरेर सुनाएजस्तो पटक्कै हुने छैन । त्यो पत्रपत्रिकामा रचना छपिएजस्तो मात्र पनि हुने छैन । सोच्थेँ त्यो केही विशेष हुनेछ । मानौं त्यो किताबको पानामा होइन साहित्यको पहिलो कक्षामा नाम दर्ता गरेजस्तो हुनेछ । यस्तै लाग्थ्यो .. त्यो 'नाम' आकर्षक र रहरलाग्दो हुनेछ ।

समयले आफ्नो बहाव संगै बगाउदै लग्यो, टाढा पुर्यायो परदेश। कर्मका अनेक स्वरुपहरु परिवर्तन गर्दै गयो । यसबीचमा सिर्जना र अभिव्यक्तिका आकार र स्वरुपहरु पनि बदलिए ।

मनमा मात्र किन अटथे भावनाहरु ? सम्भव भएसम्म वेव साइट, ब्लग वा छापा पत्रिका नै पनि संचालन गरियो, पोखियो । दिनरात मेहनत गरेर पत्रिका सम्पादन गर्दा, लेख रचनाहरु छपाउदा वा इन्टरनेटको आँगनभरि सिर्जनाका विस्कुनहरु फ़िजाइसक्दा पनि त्यो 'किताबको रहर' त अझै उस्तै पो रहेछ । अहँ मेटिएको रहेनछ .. तिर्खाजस्तो भएर आँतभित्र बसेको रहेछ ।

त्यो रहरलाई आकार दियो शव्दहार क्रियसन्सले .. र मेरो पहिलो किताब 'तिर्खा' लिएर आयो ।

अनुभूतिहरु एकदम मिठा छन , रंगीन छन, धर्तीमा वसन्तको यौवन पोखिएजस्ता विल्कुल नयाँ । कहिलेकाहीं यस्तो लाग्छ कि यो किताब मेरो पहिलो प्रेम हो । पहिलो प्रेमको पहिलो भेट हो । पहिलो आँखा हेराइ हो या आँखा जुधेपछिको पहिलो मुस्कान हो ।  धक लागेजस्तो लाज लागेजस्तो .. यस्तो कि मानौं पहिलोपटक भेटिएका प्रेमी प्रेमिकाजस्तै उभिएको छु म तपाईं प्रिय पाठकसँग ।  विल्कुल त्यस्तै अनुभव .. ।

पहिलो प्रेम र पहिलो भेटको यो दृश्य बडो सुन्दर छ । नबोलेरै अभिव्यक्त भैरहेछन प्रस्तावनाहरु, स्विकृतिहरु.. । बहार पोखिएको हरियो धर्ति र क्षितिजमाथि फैलिएको निलो आकाश जतिकै गाढा हुदै गैरहेछ्न, घनिभूत हुदै गैरहेछ्न प्रेमका भावनाहरु ।

प्रेमिकाको कानैमा गएर मानौं उ यसो भनिरहेछ - प्रिय  ! अब तिमी मेरा पानाहरु पल्टाउनु र पढ्नु मेरो मन ... जुन कथामा रुपान्तरित भएर किताबभित्र समेटिएका छन । छुनु मलाई प्रेमले 'तिर्खा' भित्र र संकलन गरेर राख्नु यी भोगाइहरुको एउटा सानो समय , त्यो इतिहास बनोस ।

प्रिय  ! धड्किरहोस यो छाती र लागिरहोस यो तिर्खा निरन्तर, र भेटिरहुँ तिमीलाई अर्को किताबहरुमा .. .।